26 Ocak 2009

Alo?

Dün akşam kendimce bir karar aldım ve dedim ki: yarın bütün arkadaşlarıma tek tek telefon açıcam. Onlar aramıyor. Ben ararım o zaman. Niye daha bekleyeyim ki?

Arkadaş başka birşey, hepimizin bildiği gibi güzel birşey. İnsana kendini yalnız hissettirmiyor. Kimisi üzse de kızamıyorsun. Oda bildiğinden üzmüyordur heralde. İnsan arkadaşını üzer mi? O aramıyorsa ben de aramam diyemiyorsun. Ben diyemiyorum.

Aldım cep telefonumu elime, tek tek listeyi taradım. Onca arkadaşın içinden üç beş numaraya takıldım. Bunlar benim vazgeçemediklerim, bunlar benim çocukluğum, gençliğim, en öz arkadaşlarım diye düşündüm. Ne kadar yakın olsak ta uzak kaldık, ne kadar uzak olsak ta yakınız diye geçirdim içimden. Özlüyor insan haliyle. Hepsine ulaşabileceğime emindim. Başladım numaraları çevirmeye...

Arkadaşımın kızı hastalanmış, merak ettim aradım, içime mi doğmuş ne! Dün doğum günüymüş minik hanımefendinin! Nasıl unuturum dedim, utandım biraz. Ama geç olmadan aramanın mutluluğunu yaşadım.

Diğer arkadaşlarımla da görüştüm, kendimi baya bir rahatlamış hissettim. İki kişinin telefonda bile olsa birbirinin sesini duyması ne güzel yahu. Yok mesaj mış, msn'miş, mail'miş hiç birinin yerini tutmuyor bu telefon muhabbetleri. Telefon işte, görüntüye ne gerek var, al eline daya kulağına konuş konuş konuş... elinde bir de kalem varsa önünde de bir kağıt, başlıyor konuşurken anlamsız karalamalar. Aslında bunları biriktirip koleksyon yapmak lazım. Şununla şu gün şu saat konuşurken bu şaheseri çizmişim demek için:-)

Sıra büyükanne büyükbabalarda.

Anneanneciğimin her arayışımdaki sözü hiç kulağımdan gitmez: senin torunlarında seni arasın inşallah - pek bi güvendim! (yüzümde bir tebessüm)

Babaanneme gelince, sesimi duyduğu an söylediği ilk söz: Aboh gızıma!!! (her seferinde ölürüm gülmekten)

Kurban olurum onların o "dadlı" dillerine!!!!

Dedim ya, telefon, küçük birşey gibi olsa da büyük anlamlar taşıyor. O kişiyi düşünüp hatırladığının işareti. Bir "nasılsın?" demenin ardında gizlenen başka sihir.

Bir telefon basit gibi birşey ama değil...

6 yorum:

AskinAy dedi ki...

Cok iyi yapmissin arkadasim,hatirlamak güzeldir ve özelliklede hatirlandigini bilmek...gercekten bir alo demek bile yetiyor bazen insani mutlu etmeye,sevgiler canim hersey gönlünce olsun keyifli bir hafta gecirmen dilegiyle......

Haydins dedi ki...

Haklisin aslinda bir telefon cok basit ama bazen o niye aramiyor diye sacma kaprisler yapiyoruz..Ben buraya geleli cok koptum arkadaslarimdan ne yazik ki..Gozden uzak olunca gonulden de oluyor galiba..

^zeynep^ dedi ki...

{AskinAy} mutlu olmak icin önce mutlu etmek lazim dimi:-) sana da iyi haftalar canim!!

{Haydins}cim kendimi bildim bileli gurbetteyim, sevdiklerimin bazilari hep uzakta oldular ama dedigim gibi gönüller bir olduktan sonra uzaklar yakin oluyor. sevgiler canim!

Gizem. dedi ki...

en iyisi kim bilir nasıl mutlu olmuştur büyükler:))

L@L dedi ki...

Zeynepcim bende yazını okuduktan sonra uzun zamandır konuşamadığım arkadaşlarımı aradım. Seslerini duymak iyi geldi. Arada yine hatırlatalım birbirimize olurmu :)

Sevgiler!

^zeynep^ dedi ki...

{pammukcum} yaslilar kücük seylerden bile büyük mutluluklar duyuyorlar. Bizim görevimiz onlari mutlu etmek:-)

{Lalcim} iyi etmissin canim! Bence de arada hatirlatalim birbirimize;-)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...