Keyifli, duygusal, Babam ve oğlum tadında fakat çok çok daha farklı bir hikaye...
"Umudunu kaybetme" ya da "The pursuit of Happyness"
Gerçek hikaye olması insanı daha da bir etkiliyor. San Francisco'da satıcılık yapan iki yakası bir araya gelmeyen fakat bir o kadar da zeki olan genç bir babanın hikayesi. Karısı zorlu hayat şartlarına daha fazla katlanamayıp beş yaşındaki oğlunu (Jaden Smith) babasına (Will Smith) emanet edip gidiyor.
Baba oğul kafa kafaya verip hayatın zorluklarına beraber göğüs geriyorlar. Çocuk olayların her ne kadar farkında olamasa da, baba Chris Gardner durumu bir şekilde idare etmeyi başarıyor.
Bu bir başarı hikayesi. Bu bir babanın hikayesi, belki de oğlu olmasa, ona güvenen tek insan kalmasa çevresinde, hiç birşey başaramayacaktı. 
Evden atılmalar, trende sabahlamalar ve eğer şansları yaver giderse düşkünler evinde kalmalar. Babanın oğluna herşeyin düzeleceğine dair verdiği sözler.
Chris Gardner bir borsa şirketinde stajyer olarak çalışır. Karşılığında para almadan çalışmak zorundadır. Bir yılın sonunda elde edeceği şey ise eğitimdir ve şirket 20 kişiden en iyi olan bir kişiyi seçecektir.
Filmin en hoşuma giden kısımları ise, baba oğul arasında geçen konuşmalar...
8 yorum:
Cok oldu izleyeli bu filmi ama sizin yazinizda gorunce gulumsetti beni..Guzel filmdi..
Sevgili Haydins, hoşgeldin:-) Ben de izleyeli baya oldu ama ne zaman görsem yine izliyorum. Jaden Smith zaten tam ısırmalık:-) Sırf o tatlı konuşmaları için yine izlenir.
Digitürk'te reklamını gördüğümde bile ağlıyorum ben, filmi seyretmeye nasıl dayanırım bilmiyorum :)
Ferulago, dayanırsın merak etme. Sadece bir sahnesi vardı ki orada koptum, geri kalan sahneler gayet hoş ve biraz 'komedik' yerleri de var! İzlemeye değer:-)
insanin cocuk yapasi geliyor valla :) nasil gidiyor yesil cayla muhabbetin :)
Hic sorma Rahşan'cigim, böyle tatli cocuklari gördükce ben de coşuyorum:-) yeşil çayla aramız iyi şimdilik;-)
Zeynepcim müthiş bir başarı hikayesi. Filmi izlediğimde inanılmaz etkilenmiştim. Umutsuzluğa kapılınca izlemeli yeniden umut depolamalı!
Ufaklığa hayran kaldım ya zenci çocuklara karşı ayrı bir sempatim var çok sevimli oluyorlar!
Zenci çocuklara karşı benim de sempatim var L@l'ciğim. Pek bir kıpır kıpır, pek bir şirin oluyorlar:-)
Yorum Gönder