Mim / Takıntılarımız

Geçenlerde sevgili L@l'ciğim bu konu hakkında beni mimlemişti. Kendisine teşekkür ediyorum. Hafta sonu kendimi gözlemledim biraz, takıntılarım olmadığını düşünüyordum ama varmış bende de bir takım tuhaflıklar. Aralarında beni korkutanlar da oldu „Aman Yarabbiii bu ben miyim?” dedim:-) Benimkiler takıntıdan çok garip huylar gibi geldi bana. Bazılarından vazgeçsem kendi sağlığım açısından iyi olur heralde:-)

Sınıflandırılabilecek kadar çok takıntım varmış ta haberim yokmuş:

Kıyafet/Alışveriş
Kıyafet deneme korkusuna beğendiklerimi denemeden alır, evde rahaaat rahat denerim olmazsa aynen geri iade ederim. Kesinlikle kabin sırası beklemeyi sevmem. Ama genelde üzerime neyin oturacağını karşıdan bakmayla bilirim.

Bazı kıyafetleri dar alırım (eğer kendi bedenim kalmamışsa ve çok beğenmişsem), giyebilmek için hırs yapıp kilo veririm belki diye ama dolap bekletirim sonra. Hani tersini yapıp bol alsam canım yanmaz, bir gün elbet lazım olur:-)

Geçen Cumartesi çizme manyağı olduğumu keşfettim, anladımki bana her renkte çizme lazım. Şu anda bir gri, 3 siyah, bir beyaz, bir kahverengi, bir koyu bej çizmelerim var – sırada istediğim ise kırmızıııı, mor olsa da güzel olur (hakkatten manyağım haa)

Evde terlik giymeyi hiç sevmem (geçenlerde heves edip aldım ama en fazla 5 dk dayanıyor ayağımda) Hele azıcık topukluysa hiç hiç sevmem. Bir de misafirlikte tuttururlar illa terlik giy diye, buna da ayrıyeten sinir olurum, sebebi var tabi – kıyafetlerime uymaz ve genelde topukludurlar.

Yemek
Buzlu dondurmaları ısırarak yemem lazım – başka türlü tadına varamam ve canım kar kış farketmeden her daim dondurma çeker.

Yaptığım bir yemeği beğenmediysem kimselere yedirmeden hemen ikincisini yaparım, olmayanı daha sonra kendim yerim.

Sabahları mideme mutlaka ama mutlaka birşey indirmem lazım, bir lokma da olsa. Bu gayet normal diyenler olabilir ama birşey derken bu herşey olabilir (varsa çiğköfte, varsa mercimekli köfte, turşu, çikolata, patates salatası, pilav, soğuk yenilebilen ne varsa:-) maksat birşey yemiş olmak. Pis boğazım biliyorum.

Diğer acayipliklerim
Temizlerken kirpiklerim dökülür korkusuna rimel kullanmam. Ancak özel günler ve davetlerde.

Araba kullanırken dikiz aynasına bakmaktan acayip tırsarım, hele karanlıkta (korku filmleri sayesinde).

Küpeler günde en az bir kere çıkartılıp kulak memesi, küpe temizlenmeli.

Ortalıkta gelişigüzel bırakılmış eşyaları göz önünden kaldırmak için yine gelişigüzel dolaplara tıkıştırırım. Önemli olan ortalık dağınık durmasın… (Dolaplarım bu yüzden pek düzenli değildir. Sonra aradığımı da bazen şans eseri bulursam bulurum.)

Diğer takıntılarımdan biri ise evdeki bitkilerim. Her ne kadar özenle baksamda, agucuk etsemde, sevsemde, onların yanında pozitif olmaya çalışsamda bazıları bir türlü canlı durmuyor… Hele bir de pms dönemimdeysem „çiçekler bile beni sevmioooo, kimse beni sevmiooo“ moduna girerim.

Beğenmediğim, daha doğrusu kırık/çatallaşmış olan saç tellerimi yanımda saç için aldığım makasım yoksa tek tek yolarım, hiç acımam (korkunç bir durum biliyorum).

Müzik dünyasındaki takıntım ise, kalın ses tonu olan bayan sanatçılar, misal: Işın Karaca, Sezen Aksu, Ebru Gündeş, Funda Arar, Tony Braxton vs. Bunların ses tonlarını karizmatik bulurum, çok hoşuma gider. Şarıkları da güzelse mest ola ola dinlerim. Taktım bunlara gidiyorum…

Bir de Türkçe’yi düzgün kullanma takıntım var. Yurtdışında yetiştiğimden midir nedendir, anadilimi en iyi şekilde kullanmak için kendimi fena kasıyorum. En azından imla hatası yapmamak için Türk Dil Kurumu ve sözlükler en yakın dostlarımdır. Yani elimden gelenin en iyisini yapmak için çok uğraşıyorum. Buna sebep ise sağolsun memleketteki esnaflardır, ağzımı açtığım an “Almanyalı mısın” sorusu gelir. Bu duruma fitilim abi fitil!

Sanırım bu kadar:-) ve kimseyi mimlemiyorum bu defa.