yeniden yazmali

Yazacak çok sey var ama nereden baslayacagimi bilemiyorum. Melda'mla günlerimiz çok güzel ama çok çabuk geçiyor. Bir an olsun gözümün önünden ayirmak istemiyorum onu. Uyutuncaya kadar akla karayi seçerken, uyuduktan sonra da sevmek için uyandirasim geliyor. Eminim her anne baba böyle hissediyordur ilk zamanlarda. Tuhaf durumlar oluyor böyle. Tek bir bagirmasina kosarak yanina gitmeler, kucaklamak için bahaneler aramalar. Her gün sükrediyorum Allah'ima böyle bir güzelligi bize de nasip ettigi için. Hala daha sasiyorum bu mucizeye ve kokusunu keske hapsedebilsem de ömür boyu koklayip koklayip hayat bulsam diyorum.

Bol bol tadini çikariyorum anne olmanin. Her kafadan bir ses çikiyor, kucaga alistirma, öyle yatirma, böyle giydirme, diye ama hiç birine kulak asmiyorum ben. Hislerime göre hareket ediyorum ve onun en iyi nasil hissettigini ben de biliyorum artik. Bol bol da kucakliyorum, gün gelecek zaten kucakta durmayacak, dursa bile bir gün sigmayacak, gün gelecek pesinden kosturacagiz. Su an bol bol kucaklayip kokluyoruz bu yüzden. Alisirsa da alissin diyoruz :) Fotografta 3 haftalikken, yakinda 3 aylik olacak melegim. çok hizli geçiyor zaman, çok...

Sanirim artik sirasiyla, annecigimin kizim için ördügü yelekler, patiklere yer verecegim. Sürekli kiyafetlerimize göre siparisler veriyoruz. 

Yakinda tekrar görüsmek üzere!! :) Simdlik benden bu kadar.

Not: Burada bir fotograf vardi ama dün gece benim yavru durmadan aglayinca, nazar ihtimaline karsi kaldirdim. Aslinda kötü düsünmek istemiyorum ama bebis sebepsiz yere aglayinca da panik oluyorum.