Zaten Cumartesi partimize davetsiz gelen misafirlere gıcık olmuşum. Hayır, tanrı misafirlerinin elbette başımın üstünde yeri var, ama ama ama... yüzsüzlere, pintilere, açık gönüllü olmaktan nasibini alamamış insanlara yerim yok kardeşim. Yok işte. Yok yok yok. Bana uzak Allah'a yakın olsunlar.
Zaten eski bir arkadaşa kafayı takmışım, o da "eski - püskü - unutulası arkadaşlar" listesine aday, uyuz olmuşum. Ki nedense bu liste bende bi hayli uzamaya başladı, yok acaba bende mi bir acayiplik var sorularını uyandırıyor kafamda. Arkadaş konusunda seçici olduğum kadar gaddarımdır (gaddarlaştırdılar kardeşim) ama yine de omzumda ağlamak isteyen varsa tersleyemiyorum elbet, bir yerde ben de insanım. Bir çok arkadaşımın zırıltısından omzum nasır tuttu, önemli olan o değil, asıl nankörlükleriyle kalbim nasır tuttu kötü olan da bu... Du bakalım, haksızlık ediyorsam yüzüm kızarsın inşallah, bekleyek görek.
Zaten iş yerindeki şu Londra meseleleri yeterince sinir küpüne çevirmiş beni, buradaki patronların topuna nokta nokta nokta - biiiiiip!!!!!!!!!
Zaten yine iş yerinde otopark yüzünden gereksiz gereksiz canımı sıkmışlar, len niye herkese eşit davranılmıyor diye çığırttırmışlar beni koca öğlen.
Zaten bir de söyleyemediklerim var... işte, her şeyi anlatamıyorum orda burda şurda... blogumda, bu yüzden daha da deli oluyorum.
İşte tüm bunların üstüne dallamanın biri bir daha yırtık moda kot pantalonuma gıcıklığına "Aaa pantolonun delinmiş" derse eğer - bir daha bu cümleyi kurarsan o delik senin alnının tam ortasında açılabilir gibi piskopatça tepkiler verebilirim.
Herşeye rağmen hayat güzel laylaylom, kuşlar, böcekler filan, evet kendimi durmadan motive etmeye çalışıyorum, bi şeyler yapmak lazım!
Ayrıca: Facebook sana uyuz oluyorum, dua et ki sen Blogdaşlarım var orada. Hain Facebook!
=)
Ayrıca: Facebook sana uyuz oluyorum, dua et ki sen Blogdaşlarım var orada. Hain Facebook!
=)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder