Vakti zamanında ne iltifatlar alırdım gözlerim için... yok mavi gözlü değilim, yeşil de değil bildiğimiz sıradan koyu kahve.
Hâlâ daha unutmam, ben belki 5 veya 6 yaşlarındayım, bir yere misafirliğe gitmişiz (eski aile dostlarımız, şimdi ayrılmışlar ne yazıkki). Orada aynı zamanda tanımadığım birileri daha vardı. Kokona bir hatun uzun tırnaklı elleriyle yanaklarımı sıkmıştı da ay ne güzelll gözlerin var seniiiin, mik mik mik diye de ötmüştü. Tabi ben anlamıyorum, göz işte, sende de var bende de, niye biri diğerinden daha güzel olsun ki? Şimdiki aklım olsa maşallah de bari derdim.
O günden sonra bir çok kişiden duydum bunu... hani erkekler hoşlandıkları her kıza söylermiş bunu, hiç inandırıcı gelmez insana. Yok, ben erkeklerden duymadım zaten hiç, hep bayanlardan, arkadaşlarımdan duyardım 'ne güzel gözlerin var' diye, işte bu yüzden kendim bile bir özellik bulamasam da inandım heralde. Bir süreliğine.
Şimdi mi..? Son bilmem kaç yıldır görme bozukluğu, iltihap, gözlük, lenstir uğraşıyoruz. Bugün sabah'ta tatile iki kala balon gibi şişti gözler yanıyor... Doktoru arasam bir türlü aramasam bir türlü... dur bakalım. Ne güzel vazgeçmiştim lazer olayından. İşin yoksa otur bir daha düşün. Allah dermansız dert vermesin.
Benden söylemesi... =)
*
**
***
****
***
**
*
HAYIRLI KANDİLLER DİLİYORUM!
RABBİM DUALARINIZI KABUL ETSİN!