dilek . dua . düşünce

Bazen dileklerim gerçekleşir, bazen gerçekleşmez, ya da ben gerçekleşmediğini düşünürüm ama o işin içinde başka bir iş olduğundan gerçekleşmemiştir belki de vs. vs.

Ama bazen de sadece aklımdan geçirdiğim şeyler vardır, hani bu böyle olsa nasıl olur, ya da olur mu gibicesinden. Dilek değildir bu, sadece düşüncedir. Dile gelmez asla. Ama bir bakmışım o da gerçek olmuş. İşte o zaman korkabiliyorum kendimden. Sayılı rüyalarımın malum olması gibi. Bi acayip bi duygu bu. Bir şey dilerken, dua / beddua ederken dikkatli olmalı derler, tam kabul olduğu, duaların geri çevrilmediği anlar varmış. Bu yüzden duayı bırakmamalı, beddua ederken dikkat etmeli, hatta hiç etmemeli.

Ama ben değil dua, dilek... birşeyi aklımdan geçirirken bile dikkat etmeliyim sanki. Bi bakmışım gerçek oluyor/olmuş. İyi ya da kötü, bilemiyorum. Ne ki bu şimdi?

(5 dk. aradan sonra aklıma gelen)

Sanırım SADECE iyi şeyler düşünmeliyim, güzel şeyler demek bu... kötü şeylere ihtimal bile vermemeliyim, aklımın ucundan bile geçirmemeliyim, bence bu durum bunu gösteriyor. Evet. Kesin.